Çatısız Kiremit Fabrikası

Bundan birkaç onyıl(decade) öncesine kadar insanlar yaşadıkları toplumun bir parçası olmayı marifet görmüşlerdir hep(şimdi efendim konunun ana fikri bunun üzerine kurulu, eğer burada yanıldığımı düşünüyorsanız yazının devamı sizin için vakit kaybı olacaktır, uyarmadı demeyin).Çağımızda ise bütün insanlar, imkanları dahilinde birey olmaya çalışıyor. Ben bunu da sanayi devrimine bağlasam ne kadar sığ ve sıkıcı bir yazı olurdu değil mi?

Maslow'un ihtiyaçlar hiyerarşisindeki ilk iki gereksinim olan fizyolojik ve güvenlik gereksinimleri eski çağlara göre daha hızlı, daha kolay ve hatta bazen hiç çaba sarfetmeden sağlanabildiğinden(en azından birçokları tarafından) insanlar artık piramide üçüncü seviyeden giriyorlar. Sevgi ihtiyaçlarını aile hayatında(onbeş yaşına kadar falan) karşıladıklarından, henüz "ergen" dönemlerinde bile saygı görmek, farklı şeyler yapmak, kendini ifade etmek, "aktivite" peşinde koşmak telaşına düşüyorlar. Tabii bu süreç aile yapısına, maddi duruma ve daha birçok değişkene göre kişiden kişiye zamanlama farklılıkları gösterebilir. Ama modern dünyamızda herkes bu süreci bir şekilde yaşıyor diyebiliriz. Geçmişte ise insanların açlık, savaşlar, salgın hastalıklar gibi daha ciddi problemleri olduğundan bırakın piramidi, Maslow'dan bile haberleri yoktu(yazar burada Maslow'u Aristo'yla falan karıştırmaktadır)(ya ben hiç ciddi birşey yazamayacak mıyım Allaasen).

Eskiden insanlar sadece dil, din yada ırk bazında sınıflandırılırken günümüzde bunların hiçbiri geçerli değil. Günümüz şartları insanları tuttukları takıma, oy verdikleri partiye, cinsel tercihlerine, oynadıkları oyuna, yaptıkları spora, dış görünüşlerine, cüzdanlarının kalınlığına, güldükleri şeylere, izledikleri filmlere göre sınıflandırmayı gerektiriyor. Ve bu sınıflardan hiçbiri bir toplum ifade edecek güce sahip değil.

Sonuç olarak insanlar birbirlerine ihtiyaç duymuyorlar eskisi gibi. Bir "eş"leri olsun, birkaç dostu olsun, geri kalan herkesi siktir et.

Not: Farkındaysan sığ ve sıkıcı bir yazı oldu.