Beşikten Mezara Kadar

seni istikbâl için önce gelmek cihana,
ve başkasından almak sonra geliş müjdeni.
bir nefes dinlenmeden yıllarca koşmak sana,
aramak her tarafta... bulmamak asla seni.

suda, rüzgarda,kuşta senin sedanı duyup
seni beyaz çiçekli dallar içinde sanmak.
vuslatın rüyasını görmek üzre uyuyup
hasretin azabına ermek için uyanmak.

başka bir şekle koymak her gün güzel yüzünü,
boyamak gözlerini bir siyah, bir maviye.
tek seni hayal için süzerek batan günü,
gece mehtaba dalmak, sen de dalmışsın diye.

seni anlatmak üzre yazıp her gün bir gazel
geçirmek ömrü yalnız sana dair eserle.
saçlarını çözerek hûlya dizinde, tel tel,
bugün güllerle örmek, yarın menekşelerle...

tesadüf ümidinin bittiği müthiş anda
dudağa kanla çizmek yeniden tebessümü:
seni istikbal için artık öbür cihanda,
dosta el sallar gibi, davet etmek ölümü.

Faruk Nafiz ÇAMLIBEL